Vechten als leeuwen voor ons meisje!
Blijf op de hoogte en volg José
04 Mei 2014 | Gambia, Kunkujang
Sinds drie dagen hebben we een meisje van 9 jaar bij ons liggen met een zeer complex ziektebeeld en ook een zeer trieste voor haar leeftijd. Ze heeft een half jaar gelden een zwaar auto ongeluk gehad. Ze is naar het ziekenhuis gebracht en na een week vond de moeder het wel weer welletjes en heeft haar zonder enige kennis gewoon weer meegenomen naar huis.
2 weken geleden kwam het meisje met haar tante en oma bij ons in de kliniek omdat ze geen controle heeft over haar urine en ontlasting, ze is dus compleet incontinent op 9 jarige leeftijd!!!!!! Ook voelden Fatou en ik een harde buik en hebben haar ribben een rare vorm. Ze staan in een soort puntvorm. Waarschijnlijk waren deze gebroken door het ongeluk maar zijn weer op een verkeerde manier vergroeid. Ook is het meisje niet in staat om te lopen maar voelt ze nog wel prikkels, wij vermoeden dat ze een incomplete dwarslaesie heeft. Wij hebben haar toen maar weer naar het ziekenhuis in Banjul verwezen, want wij konden niks doen voor haar. Maar zoals ik al in een eerder verslag vertelde hebben de dokters en verpleegkundige hier hun diploma bij een pakje boter gekregen! Ze vertelde dat er niks aan de hand was, haha (zo triets)!
Vrijdag kwam het meisje weer met haar oma en tante bij ons in de kliniek. Ze had overal waar je het maar kan hebben decubitus wonden, op het achterhoofd, oren, schouderbladen, stuit en hielen. Ook was het meisje vreselijk uitgedroogd waardoor haar huid makkelijk open knapte en ook een aantal van zulke wondjes al had had op haar benen. Ook tussen haar benen was het beschadigd door de incontinentie. Fatou en ik besloten haar hier te houden voor complete verzorging en haar samen naar Banjul te brengen maandag.
Wij verbinden de wonden nu twee keer per dag op de juiste manier en leggen haar iedere 3 uur in een andere houding (wisselligging). Ook komt ze nu meerdere keren per dag uit bed in de stoel en zit ze gezellig bij ons in de kliniek als onze VIP,haha! Er is nu al verbetering te zien! Ook hebben we haar een katheter gegeven en voeren blaastraining uit bij haar, ook dit werkt. Ze voelt drang tot plassen bij 300cc. Voor het uitdrogen hebben we haar twee zakjes ORS in 2 liter water gegeven verdeelt over 1 glas elke 15 min. Na deze 2L was ze al een heel ander kind en zag ze er beter uit. Nu geven we haar elke 30 min een glas water. Ook eet ze weer goed. Het is mooi op te zien hoe een kinderlijfje zo snel reageert op de juiste behandeling. Fatou en ik zijn erg trots op haar!
Helaas weten wij dat ze ondanks dit nog een hele lange weg te gaan heeft. Fatou en ik gaan vechten als leeuwen maandag in Banjul om haar de juiste diagnose en behandeling te geven die ze verdient. Vermoedelijk moet ze meerdere operatie ondergaan aan de ribben, buik en benen. Vandaag hebben we een goeie dokter in de kliniek die de scanning doet iedere zondag en wij gaan hem vragen hoe hij er naar kijkt en hoe hij er over denkt en misschien heeft hij meer contacten die we kunnen gebruiken. Want naar een dokter word eerder geluisterd dan een verpleegkundige in het ziekenhuis!
Helaas is het de oma die op het moment de volledig zorgt op haar schouders neemt. Zezelf bij der in de kliniek. De moeder is een domme gans en is volledig verantwoordelijk voor wat het kind nu door maakt. Je zou denken dat ze er nu wel van geleerd heeft maar niets is minder waar. Sinds het meisje bij ons ligt is de moeder nog maar 2x 1 uur langs geweest. Gelukkig heeft ze een schat van een oma die niet van haar zij wijkt! Ook heeft het meisje mijn en Fatou’s hart gestolen en verwennen we haar lekker!
Het is een zware behandeling voor Fatou en mij want elke nacht ligt 1 van ons te slapen in de kliniek om haar elke 3 uur te verleggen en de katheter te legen. Maar wij zijn goed op elkaar in gespeeld en doen dit als een team. En wij zien allebei dat ze al grote sprongen heeft gemaakt in twee dagen dus wij doen het met liefde & zullen vechten als leeuwen voor haar!
2 weken geleden kwam het meisje met haar tante en oma bij ons in de kliniek omdat ze geen controle heeft over haar urine en ontlasting, ze is dus compleet incontinent op 9 jarige leeftijd!!!!!! Ook voelden Fatou en ik een harde buik en hebben haar ribben een rare vorm. Ze staan in een soort puntvorm. Waarschijnlijk waren deze gebroken door het ongeluk maar zijn weer op een verkeerde manier vergroeid. Ook is het meisje niet in staat om te lopen maar voelt ze nog wel prikkels, wij vermoeden dat ze een incomplete dwarslaesie heeft. Wij hebben haar toen maar weer naar het ziekenhuis in Banjul verwezen, want wij konden niks doen voor haar. Maar zoals ik al in een eerder verslag vertelde hebben de dokters en verpleegkundige hier hun diploma bij een pakje boter gekregen! Ze vertelde dat er niks aan de hand was, haha (zo triets)!
Vrijdag kwam het meisje weer met haar oma en tante bij ons in de kliniek. Ze had overal waar je het maar kan hebben decubitus wonden, op het achterhoofd, oren, schouderbladen, stuit en hielen. Ook was het meisje vreselijk uitgedroogd waardoor haar huid makkelijk open knapte en ook een aantal van zulke wondjes al had had op haar benen. Ook tussen haar benen was het beschadigd door de incontinentie. Fatou en ik besloten haar hier te houden voor complete verzorging en haar samen naar Banjul te brengen maandag.
Wij verbinden de wonden nu twee keer per dag op de juiste manier en leggen haar iedere 3 uur in een andere houding (wisselligging). Ook komt ze nu meerdere keren per dag uit bed in de stoel en zit ze gezellig bij ons in de kliniek als onze VIP,haha! Er is nu al verbetering te zien! Ook hebben we haar een katheter gegeven en voeren blaastraining uit bij haar, ook dit werkt. Ze voelt drang tot plassen bij 300cc. Voor het uitdrogen hebben we haar twee zakjes ORS in 2 liter water gegeven verdeelt over 1 glas elke 15 min. Na deze 2L was ze al een heel ander kind en zag ze er beter uit. Nu geven we haar elke 30 min een glas water. Ook eet ze weer goed. Het is mooi op te zien hoe een kinderlijfje zo snel reageert op de juiste behandeling. Fatou en ik zijn erg trots op haar!
Helaas weten wij dat ze ondanks dit nog een hele lange weg te gaan heeft. Fatou en ik gaan vechten als leeuwen maandag in Banjul om haar de juiste diagnose en behandeling te geven die ze verdient. Vermoedelijk moet ze meerdere operatie ondergaan aan de ribben, buik en benen. Vandaag hebben we een goeie dokter in de kliniek die de scanning doet iedere zondag en wij gaan hem vragen hoe hij er naar kijkt en hoe hij er over denkt en misschien heeft hij meer contacten die we kunnen gebruiken. Want naar een dokter word eerder geluisterd dan een verpleegkundige in het ziekenhuis!
Helaas is het de oma die op het moment de volledig zorgt op haar schouders neemt. Zezelf bij der in de kliniek. De moeder is een domme gans en is volledig verantwoordelijk voor wat het kind nu door maakt. Je zou denken dat ze er nu wel van geleerd heeft maar niets is minder waar. Sinds het meisje bij ons ligt is de moeder nog maar 2x 1 uur langs geweest. Gelukkig heeft ze een schat van een oma die niet van haar zij wijkt! Ook heeft het meisje mijn en Fatou’s hart gestolen en verwennen we haar lekker!
Het is een zware behandeling voor Fatou en mij want elke nacht ligt 1 van ons te slapen in de kliniek om haar elke 3 uur te verleggen en de katheter te legen. Maar wij zijn goed op elkaar in gespeeld en doen dit als een team. En wij zien allebei dat ze al grote sprongen heeft gemaakt in twee dagen dus wij doen het met liefde & zullen vechten als leeuwen voor haar!
-
04 Mei 2014 - 21:06
Willy De Ruig:
Jose wat een triest verhaal weer maar wat zijn jullie een geweldige vrouwen met een hart van goud en vechten als leeuwen zie ik julllie zeker doen, ik hoop jullie medewerking van de dokter krijgen. Heel veel sterkte moedige en geweldige verpleegsters. -
04 Mei 2014 - 21:45
Mams:
Laat die nederlandse en gambiaanse leeuw maar brullen!!! Vrouwen-power!!! Succes, mams. -
04 Mei 2014 - 22:15
Mieke Hillmann:
Jose en Fatou,wat doen jullie fantastisch werk!!Heel veel sterkte! Dank voor jullie inzet en liefde om dit jonge meisje een toekomst te geven!!En ontzettend fijn dat ze zo'n lieve Oma heeft.
-
04 Mei 2014 - 22:39
Carolina:
Hoi José,
Petje af voor jullie beide, heel veel sterkte en hopelijk komt het nog allemaal goed met de kleine meid. Ze heeft nog wel een hele weg te gaan. Liefs Carolina -
04 Mei 2014 - 23:12
Henny Wijkstra:
Jose dit is wel een triest verhaal maar gelukkig zijn jullie de goede mensen die dit meisje kunnen helpen.
Met veel liefde doen jullie goed werk zo ik dat lees
Ik wens jullie alle twee heel veel sterkte met het werk Hartelijke groet henny -
05 Mei 2014 - 08:55
Bianca:
Lieverd wat een verhaal. Maar ben super trots op je!!!!! Je bent een sterke vrouw. En ik hou van je... Go for it girl!
Dikke kus en knuffel Bianca Oostman
-
05 Mei 2014 - 10:47
Marian Van Dijk Uit Kampen:
Wat een ongelooflijk verhaal maar o zo waar en vast meer voorkomend in Gambia en elders. Wat een emoties komen er dagelijks voor jullie langs van onrechtvaardigheid, verdriet, niet meer hebben om te geven en blijdschap. José geef deze kleine kanjer een dikke knuffel en haar geweldige oma ook! Hoop dat je het lichamelijk en mentaal goed volhoudt want het is heel veel wat je beleeft. Hartelijke groet, Marian. -
05 Mei 2014 - 14:56
Oma:
Wat weer een triest verhaal.
Het zal jullie vast goed doen dat ze iets voor uit gaat.
En wat een moeder. Maar goed dat ze een lieve OMA heeft.
En met goede zorg van jullie samen ,komt het hopelijk goed.
Knap werk. Trotse OMA. Kus. -
05 Mei 2014 - 19:37
José:
Donderdag hebben we nar 6 uur praten en wachten een afspraak met een specialist geregeld! -
08 Mei 2014 - 08:59
Tieme Mennink:
Heel triest verhaal, maar grote klasse dat jullie zo voor haar vechten. Nu weten we en kunnen we ook allemaal weer begrijpen dat als we iets geven voor het weeshuis of de kliniek van Fatou dat het dan ook allemaal op de goed plek komt.
Heel veel respect voor jullie -
08 Mei 2014 - 09:58
Annie:
Het is heel triest wat er met het meisje is gebeurd gelukkig heeft ze jullie .ik ben zo blij dat er veel Nederlander naar gambia gaan om de mensen daar te helpen op welke manier dan ook. Als je zelf vaak naar Gambia gaat om de mensen te helpens weet je dat het hart nodig is . Heb heel veel respect voor jullie dikke knuffel van Annie -
11 Mei 2014 - 20:09
Paps:
Leuk meisje, Joost... Kan mij voorstellen dat je daar voor gaat vechten..
-
11 Mei 2014 - 20:09
Mams:
Zal ik haar meenemen naar Nederland ik vind haar om op te vreten, kom maar!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
