Mijn blog waar ik alle vragen beantwoord!

1. Fatou haar ervaring met mij
Ik ben haar gevraagd op te schrijven wat haar ervaringen waren met mij en hulp vanuit europa. Ze zegt dat ze super trost en dankbaar is dat ze mij in haar kliniek had voor deze 6 maanden. Ze zegt dat we veel geleerd te hebben van elkaar, dat ik een harde werker ben, serieus en kundig ben in mijn handelen en theorie en ze weet zeker dat niemand mijn plekje kan overnemen. Ze is blij dat er nieuwe hulp komt en dat ik op scholen ga werven maar ze zegt dat ze nooit meer iemand zal krijgen zoals jojo! Ze dankt Allah voor het zenden van mij en dat ik alles mag gaan bereiken wat ik graag wil in het leven.

2. Benodigdheden voor de kliniek
De standaard benodigdheden in de kliniek zijn onderleggers, kraamverband, steriele gazen voor verbinden van wonden, verband, leukoplast, grote pleisters voor wonden, hechtpleisters, handschoenen, injectienaalden en spuiten, alcoholpats, kleine naaldjes voor prikken van de glucose, stripjes voor glucosemeter en ik ben op zoek naar een makkelijk HB bepaalden apparaatje wat lijk op een glucosemeter, iemand? qua medicatie is het lastig omdat het moeilijk mee te krijgen is maar wat hier veel word gebruikt en wat je wel mee kan nemen is paracetamol 125mg, 250 mg, 500mg en 1000mg. Multi vitamines en Vitamine B en C

3. Awa verhaal
Over Awa kan ik helaas weinig zeggen. Ze woont nog steeds in Dakar bij familie en gaat iedere keer voor afspraken en onderzoek naar het ziekenhuis. Wat ze al wel ontdenkt hebben is dat er geen breuk zit in de ruggenwervel. Verder is er niks bekent nog over verdere behandelingen, onderzoeken of diagnoses.

4. Wat heb ik geleerd en wat ga ik anders doen
Ik vind dit een moeilijke vraag om te beantwoorden en heb hier lang over na moeten denken. Niet zozeer om de vraag wat heb ik geleerd want dat zijn heel veel dingen waaronder: zelfstandigheid, aanpassen aan nieuwe situaties, dat ik een sterk persoon ben, hoe ik om ga met kritische en moeilijke situaties in werk en privé, mijzelf weer moet herpakken zonder hulp van geliefden, geduld hebben, afscheid nemen, jezelf open moeten stellen en een hoop vaardigheden binnen de kliniek als bevallingen en hechten. Maar de tweede vraag vond ik erg lastig. Ik vind het moeilijk om dat nu al te kunnen zeggen. Ik weet zeker dat ik dingen anders ga doen maar in wel opzicht en in welke situaties dat zijn kan ik nu helaas niet beantwoorden, wordt vervolgd!

5. Verschillen in denkwijze en behandeling, wat ga ik daarvan meenemen in mijn werk in Nederland en hoe heeft het me gevormd als verpleegkundige
Er zijn een hoop dingen anders dan in Nederland. Ze zijn hier bijv. dol op het geven van antibiotica. Het word bijna hetzelfde geslikt als paracetamol. In Nederland krijg je eerst het eerste kuurtje en als dat niet werkt krijgt je een ander kuurtje. In Gambia worden er gewoon gelijk twee soorten gegeven. Ook het geven en klaar maken van antibiotica is heel anders en veel minder hygiënisch dan als dat in NL moet. Verder ben ik er achter gekomen dat er veel onwetendheid is over behandelingen en het gebruik van de juiste materialen. Ik heb Fatou veel geleerd en ze past het goed toe in de praktijk. Het grootste verschil is eigenlijk de verhouding verpleegkundige in Nederland en verpleegkundige in Gambia. In Nederland mag je veel maar bel je toch snel de arts op om toestemming te vragen of om een behandeling te wijzigen. In Gambia ben je dokter en verpleegkundige. In Gambia doet een verpleegkundige het ondenkbare in Nederland bijv. hechten, medicatie voorschrijven en geven, bevallingen, spreekuren houden, spoedgevallen behandelingen en ambulance rijden. In Nederland moet je voor verschillenden afdelingen weer specifieke opleidingen volgen. In Gambia heb je dat niet. Hierdoor ben ik erg creatief geworden, ruimt denkend en logisch gaan na denken. Dat is iets wat ik mee ga nemen in NL. Ik zal niet meer zo afhankelijk van een arts zijn maar zelf met een voorstel komen en alleen maar bellen voor bevestiging

6. Bevallingen met besnijdenissen
Over bevalling met besnijdenis heb ik al wat in mijn vorige blog’s genoemd maar zou het nu uitvoerig gaan beschrijven!
Er zijn drie verschillende soorten besnijdenissen. Type 1 is alleen het wegsnijden van de clitoris, type 2 is het wegsnijden van de clitoris en de binnenste schaamlippen waarbij dit gat wat ontstaat aan elkaar word genaaid waardoor er een kleinere opening ontstaat voor de urineweg en vagina, type 3 is het wegsnijden van de clitoris, binnenste en buitenste schaamlippen en alles wordt dichtnaaien tot er (ten grootte van ongeveer twee vingers) een kleine opening overblijft voor de urine en vagina.
Type 1 en type 3 heb ik hier niet gezien en word haast niet toegepast in Gambia. Het meest gebruikelijke is type 2. Wanneer je in bevalling bent word alles week en groter zodat het kindje ruimte heeft om geboren te kunnen worden. Wanneer je besneden bent met type 2 is het bovenste gedeelte dichtgenaaid waardoor vaak niet genoeg ruimte is voor het hoofdje en schoudertje. Wat wij altijd deden met deze veel voorkomende bevallingen was afwachten. Soms is er net genoeg ruimte om het geboren te laten worden met wat kleine scheurtje als gevolg, deze hebben heel veel geluk! Wat ook gebeurt is dat het gat echt te klein is en we gaan inknippen, dit is echt noodzakelijk. Wanneer we dit niet zouden doen zal de vrouw uitscheuren, soms van de vagina tot anus. Regelmatig hebben Fatou en ik moeten hechten om het weer wat te laten worden.
Deze verminking is een hel voor meisjes. Het is een trauma voor ze om het te ondergaan, seks is vreselijk voor ze en bevallen gaat drie keer zo moeilijk vanwege de kleine opening waardoor ook baby’tjes overlijden!
In Gambia heb je 4 stammen Fula, Jola, Mandinka en Wolof. De enige stam die meisje niet laat besnijden is de Wolof stam. De andere drie stammen zweren erbij en zijn er dol op. Ik walg ervan net als Fatou die toevallig Wolof is!

7. Meest indrukwekkende situatie
Ik heb veel indrukwekkende situaties meegemaakt maar als ik er één zou moeten kiezen is het het overlijden van een 9 jarig jongetje in mijn armen. Ik heb een uitgebreid en mooi verslag geschreven over die situatie en verwijs jullie graag weer naar die blog! Ik heb het een plekje kunnen geven en de familie is ons vreselijk dankbaar, en dat is voor mij het belangrijkste!

8. Waar kan ik me het moeilijkste in verplaatsen
Deze vraag komt uitvoering aanbod in mijn afsluitende blog, nog even geduld!

9. Hoe vind ik de combi weeshuis en kliniek
Ik vind de gedachten en intensief erg mooi van Fatou maar het ook een vreselijk last voor haar en dat merk je in alles. Ik zeg wel eens dat Fatou gevangen zit in haar eigen project. Ze doet alles met veel liefde en passie. Fatou is de leider van alles en dat ik eigenlijk een onmogelijke taak. Ze heeft geen tijd voor haar zelf, ze heeft geen geld voor haar zelf en ze kan niet weg omdat alles op haar schouders rust. Als voorbeeld wil ik even de politiek erbij halen om het zo beter te begrijpen. In de politiek heb je een president en je hebt ministers met verschillende taken en sectoren. Dit werkt goed want een president kan onmogelijk alle sectoren op zijn schouders nemen dat is simpel weg gewoon te veel. Nou mensen Fatou is de president die alle sectoren op haar schouders heeft! Ze runt de kliniek 24/7, ze doet de administratie,ze gaat over het geld en geeft het geld, de kinderen luisteren alleen maar naar haar, zijn moeilijk op te voeden en alle problemen van iedereen komen op haar schouders terecht. Het is een zware taak voor haar en ze vertelt wel is dat ze al 12 jaar lang niet op vakantie is geweest, vaak niks voor zichzelf koopt en haar leven in teken staat van anderen. Er werken wel mensen op de compound die haar helpen maar in grote lijnen is het Fatou die al het werk doet. Ik kan niet zeggen wat ik van de combinatie vind. Ik denk dat als je vaste mensen in dienst hebt die duidelijke regels en structuur kunnen bieden aan de kinderen en diensten kunnen draaien in de kliniek dat het een super project is waarin Fatou ook tijd en geld voor haar zelfheeft en kan genieten en dan ECHT GENIETEN!

10. Als ik terug ga wat gaat er als eerste in de koffer
Mijn Gambiaanse jurken gaan er zeker als eerste in! Het zijn mooie jurken helemaal met de hand gemaakt. In Gambia loopt iedereen er in!

11. Was het half jaar de moeite waard voor mij later
Deze vraag kan ik met een volmondige JA beantwoorden. Ik heb dit half jaar in een emotionele achtbaan gezeten van blijdschap, trots, plezier, liefde, ontmoetingen, waardevol, vertrouwen maar ook pijn, verlies, verdriet, onmacht en hopeloosheid. Dit is een ervaring die ik altijd met mij mee zal blijven dragen. Het heeft me een sterker mens maar ik denk ook een sterkere verpleegkundige gemaakt
.
12. Zou ik het aanraden aan vrienden
Ja zeker, maar niet zo zeer mijn vrienden maar meer mijn collega’s of verpleegkundigen in opleiding. Het is een verrijking van je kennis en ervaring. Als ik terug ben wil ik graag presentaties gaan geven op scholen om zo hun te inspireren om ook dit werk te gaan doen en misschien zelfs wel bij Fatou willen komen helpen!

13. Blijf ik Gambia bezoeken
Zeker keer ik weer terug naar Gambia. Ik zie het niet zozeer als vakantie land maar meer als een land waar ik familie op ga zoeken. Toeristische en landelijke Gambia zijn een wereld van verschil. Ik vind het toeristische gedeeld eigenlijk niks en ik zou dan ook niet langer dan een weekje blijven. Er zijn nog genoeg mensen die ik wil voorstellen aan mijn familie hier. Maar wanneer ik weer zal terug keren en hoe vaak dat weet ik niet. Ik heb veel toekomstplannen die veel geld kosten en die gaan eerst voor. Wanneer ik alles op de rit heb ga ik zeker de lieverds hier weer opzoeken! Ik blijf ze in de tussen tijd natuurlijk wel goederen sturen en we houden contact via facebook en de telefoon.

14. Weer naar Gambia afreizen, wat zou je dan het liefste aan ons meegeven en voor wie.
Ik heb van iedere geboren baby een foto gemaakt. Ik ben bezig om hier een collage van de maken om aan Fatou te geven voor in de kliniek. Die zal dan in november wel klaar zijn en die zou ik dan aan jullie willen mee geven om dat aan haar te geven.

15. Ik vraag mij af of jij in Gambia ook maar één moment spijt hebt gehad van het feit dat je mij op 2 februari 2013 een mailtje stuurde met de vraag of ik je kon helpen om jou een half jaar vrijwillig verpleegkundige te laten zijn in Gambia.
Ik heb geen moment spijt gehad van alles wat ik heb beleeft hier. Natuurlijk heb ik momenten en dagen gehad dat ik me vreselijk voelde en graag naar huis wilde maar ik heb nooit 1 minuut spijt gehad van deze mooie ervaring. Ik zou het zo weer over doen!

16. welke materialistische dingen je het meest gemist en welke je dus meer gaat waarderen als je thuis bent.
Gek genoeg heb ik veel materialistische dingen niet echt gemist. Het waren meer de eerste levensbehoefte die ik heb gemist die in NL van zelfsprekend zijn. Wij hadden bijv. vaak hele dagdelen geen elektriciteit en/of water wardoor je niks kon. Ook de variatie in eten heb ik erg gemist. In Nederland heb je de wereld vol aan producten en hier niet.
De grootte materialistische dingen als een bioscoop, grote winkelstraten, terrassen, feesten en snacks heb ik het meest gemist!

17. Kon jij het dagelijkse leven op de compound weer snel oppakken nadat Giel en ik samen met jou een weekje vakantie hadden gevierd.
Ik heb de eerste week wel weer even moeten wennen aan alles maar het was druk in de kliniek en eigenlijk was het na een week alweer of ik niet weg ben geweest. De etenstijden, routine van de dag en alle drukke om mij heen heb ik het meest aan moeten wennen na die week. Maar je rolt er zo weer in, je moet wel!