In bevalling maar niet willen bevallen
Blijf op de hoogte en volg José
06 Juli 2014 | Gambia, Kunkujang
Van vrijdag op zaterdag nacht hebben Fatou en ik wederom weer een hele bijzondere bijna fatale bevalling meegemaakt.
De vrouw in kwestie was vanaf het begin al aan het tegenstribbelen. Tijdens controle hoever ze was sloot ze haar benen of trok ze onze hand weg. Het werd helemaal bizar bij de persweeën. Ze wilde absoluut niet persen en liep alleen maar de jammeren en te krijsen. Ze wilde ineens op de vloer bevallen anders zou het haar niet lukken. Wij gingen naar absoluut niet mee akkoord en hebben haar met strenge woorden op het bed gehouden. Maar wat Fatou en ik ook zeiden ze wilde nog steeds niet persen. Na een tijdje zei ze dat ze wilde staan en dat ze zou gaan liggen als het hoofdje eruit was. Voordat we haar ook maar konden tegenhouden stond ze al en was ze aan het persen. Dit was vreselijk gevaarlijk want als de baby eruit floept valt het op de grond met alle gevolgen van dien. Ook het idee om weer te gaan liggen wanneer het hoofdje eruit is is erg gevaarlijk want ze kan op de baby gaan zitten. Op het moment dat ik het hoofdje voelde die bijna naar buiten kwam ben ik even heel hard geweest voor deze vrouw. Ik heb haar flink aangesproken en we hebben haar bijna met geweld op het bed geduwd waar ze 15 min later beviel van een jongetje van 3,8KG. Het zag der niet goed uit. Hij had blauwe lipjes, handjes en voetjes, had in het vruchtwater gepoept en bewoog niet. Gelukkig klopte het hartje wel. Na flink uitzuigen en extra zuurstof begon hij te huilen. De baby leek oké nu.
Alle signalen leken erop dat de vrouw de baby niet wilde of het niet levend wilde laten bevallen. Na gesproken te hebben met de twee vrouwen die met haar mee waren gekomen werd alles ineens duidelijk. De twee vrouwen waren geen familie maar buren. De vrouw was wel getrouwd maar haar man was aan het reizen en was al 3 jaar niet meer in The Gambia geweest voor zijn vrouw en 4 kinderen. Dit betekende dus dat deze baby niet van haar man is maar van een ander. Dit verklaard alle rare gedragingen die de vrouw had tijdens haar bevalling. Op merkelijk was wel dat ik de volgende ochtend kwam om de baby te wassen en ze het kindje vast had en liefde gaf. Ik was blij voor het kindje maar verbaasd over de vrouw.
Fatou vertelde mij dat ze in haar hele vroedvrouw carrière dit nog nooit had meegemaakt. Het was spannend, vermoeid en frustrerend maar het is goed afgelopen gelukkig.
De vrouw in kwestie was vanaf het begin al aan het tegenstribbelen. Tijdens controle hoever ze was sloot ze haar benen of trok ze onze hand weg. Het werd helemaal bizar bij de persweeën. Ze wilde absoluut niet persen en liep alleen maar de jammeren en te krijsen. Ze wilde ineens op de vloer bevallen anders zou het haar niet lukken. Wij gingen naar absoluut niet mee akkoord en hebben haar met strenge woorden op het bed gehouden. Maar wat Fatou en ik ook zeiden ze wilde nog steeds niet persen. Na een tijdje zei ze dat ze wilde staan en dat ze zou gaan liggen als het hoofdje eruit was. Voordat we haar ook maar konden tegenhouden stond ze al en was ze aan het persen. Dit was vreselijk gevaarlijk want als de baby eruit floept valt het op de grond met alle gevolgen van dien. Ook het idee om weer te gaan liggen wanneer het hoofdje eruit is is erg gevaarlijk want ze kan op de baby gaan zitten. Op het moment dat ik het hoofdje voelde die bijna naar buiten kwam ben ik even heel hard geweest voor deze vrouw. Ik heb haar flink aangesproken en we hebben haar bijna met geweld op het bed geduwd waar ze 15 min later beviel van een jongetje van 3,8KG. Het zag der niet goed uit. Hij had blauwe lipjes, handjes en voetjes, had in het vruchtwater gepoept en bewoog niet. Gelukkig klopte het hartje wel. Na flink uitzuigen en extra zuurstof begon hij te huilen. De baby leek oké nu.
Alle signalen leken erop dat de vrouw de baby niet wilde of het niet levend wilde laten bevallen. Na gesproken te hebben met de twee vrouwen die met haar mee waren gekomen werd alles ineens duidelijk. De twee vrouwen waren geen familie maar buren. De vrouw was wel getrouwd maar haar man was aan het reizen en was al 3 jaar niet meer in The Gambia geweest voor zijn vrouw en 4 kinderen. Dit betekende dus dat deze baby niet van haar man is maar van een ander. Dit verklaard alle rare gedragingen die de vrouw had tijdens haar bevalling. Op merkelijk was wel dat ik de volgende ochtend kwam om de baby te wassen en ze het kindje vast had en liefde gaf. Ik was blij voor het kindje maar verbaasd over de vrouw.
Fatou vertelde mij dat ze in haar hele vroedvrouw carrière dit nog nooit had meegemaakt. Het was spannend, vermoeid en frustrerend maar het is goed afgelopen gelukkig.
-
06 Juli 2014 - 20:05
Giel:
Thumbs up lieverd! -
06 Juli 2014 - 20:09
Amhen:
Sjee José wat een ervaring weer zeg. Enne juist door dit soort bijzondere situaties ben jij straks een wel zo ervaren verpleegkundige. Wat zal dit avontuur een geweldige boost zijn voor je verdere cariëre. Petje af hoor voor hoe je het allemaal doet. -
06 Juli 2014 - 20:18
Paps:
Poeh... heftig hoor..
Afgezien van de bijzondere bevalling, denk ik alweer aan dat kleintje (en die vrouw). Ik stel mij zo voor dat die man thuis komt, die vrouw het e.e.a uit te leggen heeft en dan...
Afijn, jullie hebben jullie best weer gedaan, petje af!
Kus, Paps -
06 Juli 2014 - 20:19
Paps:
Trouwens, jouw dagboek is al bijna 10.000x bekeken. Wow! -
06 Juli 2014 - 22:37
Mams:
Weer zo'n gebeurtenis waar je hoopt op uiteindelijk een goede afloop voor zowel de vrouw als zeker ook voor dat kleine mannetje, wat mij nog het meest verontrust. Maar goed ook dit moet je loslaten en weer verder gaan. Joos ik vind jou en Fatou een super team maar dat wist je al haha. Xmams -
07 Juli 2014 - 19:00
Gerry:
Hoi José
wat een heftig verhaal weer,hoop maar dat allemaal goed komt met moeder en zoon.
Liefs gerry -
07 Juli 2014 - 19:47
Hennywijkstra:
Hallo Jose
Wat weer een verhaal jij maakt wel wat mee Hoop dat het met moeder en kind goed mag gaan
En dat je tijd mag hebben om naar voetbal te kunnen kijken.
Groetjes uit Terneuzen -
07 Juli 2014 - 22:37
Oma:
Hoi Jose.
Dat kan ook nog gebeuren .Bij elk kindje is wel een verhaal.
Maar als het maar goed gaat met Moeder en kind.
Ze moet toch weer naar huis.
Voor jullie weer een pluim.
Knuffel OMA
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
