Ongelofelijk, maar waar!
Blijf op de hoogte en volg José
17 Juli 2014 | Gambia, Kunkujang
Om jullie niet het idee te geven dat mijn leven hier alleen maar bestaat uit actie en spannende situaties wil ik jullie de afgelopen dagen even met jullie delen.
Er zijn wel geteld in 5 dagen maar 30 patiënten geweest, geen bevallingen en geen spoedgevallen. Er valt veel regen de laatste dagen en soms heb je hele dag delen geen elektriciteit. Deze dagen gaan heel sloom en verlopen saai en doelloos. Vaak zitten of liggen we buiten op een matras en praten we of verzinnen we wat we kunnen gaan doen. Wanneer er wel elektriciteit is lig in vaak in mijn kamer tv te kijken.
Fatou heeft mijn uitgelegd dat hwaarom het nu zo rustig is. Dit komt omdat we midden in de maand zitten. De meeste mensen hebben simpel weg het geld niet meer om medicatie en zorg te betalen en dus verwachten wij aan het einde van deze maand heel veel zieke mensen.
Fatou vertelde mij een verhaal waarbij ik mijn oren niet kon geloven. Vorig jaar eind van deze maand kwam er een heel ziek kind van 5 jaar de kliniek binnen en die is overleden aan de laat behandelde infecties en uitdroging. De vader van het kind had de moeder geld geven op met het kind naar de kliniek te gaan maar in plaats van haar kind te genezen koos ze ervoor om met dat geld te gaan winkelen op de markt!!! Ze heeft gewoon kleren boven haar kind verkozen, ONGELOOFLIJK MAAR WAAR!
Iik ben benieuwd wat mij de laatste weken nog te wachten staat. Ik weet wel dat na deze week een aantal vrouwen kunnen komen voor bevalling waaronder een tweeling:D!
Helaas zit mijn avontuur er alweer bijna op en is het over 28 dagen alweer tijd om naar huis te gaan! Het is een dubbel gevoel. Ik vind het heerlijk om mijn familie en vrienden weer te zien maar vind het moeilijk om mijn familie hier weer los te laten.
Er zijn wel geteld in 5 dagen maar 30 patiënten geweest, geen bevallingen en geen spoedgevallen. Er valt veel regen de laatste dagen en soms heb je hele dag delen geen elektriciteit. Deze dagen gaan heel sloom en verlopen saai en doelloos. Vaak zitten of liggen we buiten op een matras en praten we of verzinnen we wat we kunnen gaan doen. Wanneer er wel elektriciteit is lig in vaak in mijn kamer tv te kijken.
Fatou heeft mijn uitgelegd dat hwaarom het nu zo rustig is. Dit komt omdat we midden in de maand zitten. De meeste mensen hebben simpel weg het geld niet meer om medicatie en zorg te betalen en dus verwachten wij aan het einde van deze maand heel veel zieke mensen.
Fatou vertelde mij een verhaal waarbij ik mijn oren niet kon geloven. Vorig jaar eind van deze maand kwam er een heel ziek kind van 5 jaar de kliniek binnen en die is overleden aan de laat behandelde infecties en uitdroging. De vader van het kind had de moeder geld geven op met het kind naar de kliniek te gaan maar in plaats van haar kind te genezen koos ze ervoor om met dat geld te gaan winkelen op de markt!!! Ze heeft gewoon kleren boven haar kind verkozen, ONGELOOFLIJK MAAR WAAR!
Iik ben benieuwd wat mij de laatste weken nog te wachten staat. Ik weet wel dat na deze week een aantal vrouwen kunnen komen voor bevalling waaronder een tweeling:D!
Helaas zit mijn avontuur er alweer bijna op en is het over 28 dagen alweer tijd om naar huis te gaan! Het is een dubbel gevoel. Ik vind het heerlijk om mijn familie en vrienden weer te zien maar vind het moeilijk om mijn familie hier weer los te laten.
-
17 Juli 2014 - 18:19
Giel:
Wat sommige mensen al niet doen he in zulke situaties. is hier toch niet denkbaar.
nog iets meer dan 4 weken joos, zal zeker moeilijk worden om hun achter te laten, maar gelukkig heb je hier ook mensen die HEEEEEEL blij zijn dat je eindelijk weer terug komt :D ennuh... je wil er toch nog weer n keer heen, dus afscheid nemen hoeft niet. gewoon doei en tot de volgende keer ;) (alleen dan niet zo lang graag :P )
Xx -
17 Juli 2014 - 18:24
Tieme:
Hallo Jose,
Sommige dingen zijn gewoon niet te bevatten. En dat dubbele gevoel kennen wij ook alleen wij vallen zo terug in ons druk bestaan en wennen wel weer vlug. Ook hebben wij sneller de mogelijkheid om terug te gaan wat steeds opnieuw een belevenis is .
Geweldig werk wat je daar doet en gelukkig voor Fatou wordt je afgelost.
Petje diep voor je af.
Gr Tieme
-
17 Juli 2014 - 20:36
Kommer:
Ja, alweer een nieuw verhaal, alles zo zo herkenbaar, voor ons vaak niet te bevatten.
Probeer toch om te genieten van je verblijf daar, je schreef zelf dat je nog 28 dagen te gaan hebt dus het schiet nu aardig op naar de einde.
We wensen je voor de komende periode jog veel sterkte en wijsheid toe.
Liefs van Kommer en Willy -
18 Juli 2014 - 08:30
Paps:
Lieve José,
Je kon je titel van je verslag op 17 juli 2014 niet beter beginnen. Debielen in Oekraïne die onschuldige mensen naar beneden knallen, Israël begint valt Gaza aan.... Ongelofelijk, maar waar!
Het gebeurde grijpt mij enorm aan, waarom weet ik eigenlijk niet. Misschien wel mede omdat jij ook ver weg zit, misschien wel in combinatie met de verhalen die jij schrijft over de toestand daar en wat jij meemaakt.
Ik kan alleen maar zeggen enorm, ja, echt enorm, trots te zijn op jou en het feit dat jij het daar, ondanks super lieve mensen om jou heen, redt in die toestand.
Ik merk aan je dat je begint af te tellen en tegelijkertijd - typisch José - je zorgen maakt over het emotionele afscheid, want dat gaat het worden, stel je daarop in.
Afijn, kom maar lekker veilig thuis..
Dikke kus en keiharde knuffel...
Paps -
18 Juli 2014 - 13:00
Bernard:
Thats gambia afrika geen avontuur maar een ervaring een die je nooit vergeet -
18 Juli 2014 - 19:11
Oma:
Dit is zeker ongelofelijk.
Voor ons niet te begrijpen. Nog even en je bent weer thuis. Het zal wel even moeilijk zijn om ze daar achter te laten. Maar je kan met trots terug kijken ,wat je daar allemaal hebt gedaan.
Heel veel liefs en dikke kus OMA
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
