Geluk en verdriet
Blijf op de hoogte en volg José
08 Maart 2014 | Gambia, Kunkujang
Ik weet dat het misschien een beetje te vroeg is om nu al weer een verslag te schrijven maar ik wil dit graag met jullie delen. Gisteren kregen we een vrouw binnen die twee maanden zwanger was en bloed had verloren. Na wat onderzoeken en testen bleek ze zwangerschapdiabetes, bloedarmoede en een urineweginfectie te hebben. Wanneer ze in nederland was werd en bloed aan gehangen en werd ze voorzien van de nodige insuline en AB ivm haar zwangerschap. In Gambia betekend deze diagnose einde van de zwangerschap. Ze moest naar het ziekenhuis om haar zwangerschap te beeindigen.
Die dezelfde avond komt er een vrouw binnen die zei dat haar vliezen waren gebroken. Na onderzoek bleek ze twee cm ontsluiting te hebben. Ze zou die nacht nog bevallen. Fatou en ik hebben haar om de drie uur gecontroleerd en om half 4 was het 9 cm. Het zou nu bijna zover zijnn. Echter een uur later is het nog steeds 9cm. Fatou vertrouwd het niet en bracht een infuus in met medicatie waardoor de persweeen zouden opkomen. Al snel kwam het hoofdje naar buiten de navelstreng zat om het halsje en de baby zag blauw, dit was niet goed. Na snel de baby verlost te hebben van de moeder zijn we gaan uitzuigen, dit lukt na 3 min (die uren leken te duren) was daar dan het mooiste gekrijs ooit, het gekrijs van een nieuw leven.
Ik heb zoveel respect voor de vrouwen hier ze ondergaan iedere wee zonder ook maar 1 pijnmedicatie te nemen. Dit zul je in nederland niet snel tegen komen!
Vanmorgen heb ik de baby gewassen en aangekleed. Laat de foto's voor zichzelf spreken!
Met dit verslag wil ik maar even aangeven hoe dicht leven en dood geluk en verdriet bij elkaar liggen en dat op 1 dag.
Die dezelfde avond komt er een vrouw binnen die zei dat haar vliezen waren gebroken. Na onderzoek bleek ze twee cm ontsluiting te hebben. Ze zou die nacht nog bevallen. Fatou en ik hebben haar om de drie uur gecontroleerd en om half 4 was het 9 cm. Het zou nu bijna zover zijnn. Echter een uur later is het nog steeds 9cm. Fatou vertrouwd het niet en bracht een infuus in met medicatie waardoor de persweeen zouden opkomen. Al snel kwam het hoofdje naar buiten de navelstreng zat om het halsje en de baby zag blauw, dit was niet goed. Na snel de baby verlost te hebben van de moeder zijn we gaan uitzuigen, dit lukt na 3 min (die uren leken te duren) was daar dan het mooiste gekrijs ooit, het gekrijs van een nieuw leven.
Ik heb zoveel respect voor de vrouwen hier ze ondergaan iedere wee zonder ook maar 1 pijnmedicatie te nemen. Dit zul je in nederland niet snel tegen komen!
Vanmorgen heb ik de baby gewassen en aangekleed. Laat de foto's voor zichzelf spreken!
Met dit verslag wil ik maar even aangeven hoe dicht leven en dood geluk en verdriet bij elkaar liggen en dat op 1 dag.
-
08 Maart 2014 - 21:00
Adri:
Ja, dit is wel ff wat anders dan in de westerse landen, ik heb een amerikaanse vriendin en een Britse en die vonden het al een "miracle" dat ik al mijn kinderen thuis heb gekregen en zonder verdoving!!! dus laat staan wat jij daar meemaakt!!! Ik ben bang dat je dit nog wel vaker meemaakt maar gelukkig ook blijdschap! dikke knuffel van je buuf en ga zo door!!!! -
08 Maart 2014 - 21:03
Nicky:
Jeetje Jose, Kippevel! Respect dat je dit doet en hoe je er mee om gaat. Superrr! -
08 Maart 2014 - 21:05
Manon VdB:
Wauw lieverd, wat heb je in deze korte dagen die je er bent al veel mee gemaakt. Ik hoop dat je nog veel niejwe levens op deze wereld mag zeggen en hopelijk de verdrietige dingen goed kunt behandelen. Maar daar heb ik alle vertrouwen in! ♥ -
08 Maart 2014 - 21:07
Giel-Jan:
Heavy verhaal joos, een ervaring die je liever niet had gehad denk ik.
Gelukkig is dat andere kleine ventje wel goed op aarde gekomen. -
08 Maart 2014 - 21:35
Paps:
Wat een verhaal weer. Wij leven hier intens met je mee, lieverd... Succes met alles daar.
Kus, Pap
-
09 Maart 2014 - 08:59
Oma:
Dit is zeker geluk en verdriet.
Je maakt wel nu al veel mee. Wat een mooi kindje.
Liefs OMA -
09 Maart 2014 - 09:16
Bastiaan & Lien:
Ha Jose,
Bijzondere ervaringen in zo'n korte tijd. Ben benieuwd naar wat je nog allemaal mag gaan beleven! Doe je best en probeer zo nu en dan te genieten van het moment!
Groetjes Bas en Lien -
09 Maart 2014 - 10:17
Rienk De Vries:
Wat maak jij in een week al veel mee en je bent goed bezig. Je komt daar straks tijd te kort want op deze manier vliegt de tijd voorbij. Straks wil je niet eens meer terug omdat ze jou daar gaan missen. Dat weet ik zeker haha. Ik zag dat een collega van mij ( Erwin Berghuis) ook al een reactie heeft achtergelaten. Leuk. -
09 Maart 2014 - 10:50
Jos Konijn:
Hoi Jose, wat een ervaringen allemaal. Leuk om je verhalen te lezen, heel veel succes daar in Gambia. -
09 Maart 2014 - 10:52
Marieke Van Der Kolk:
Wat een indrukwekkend verhaal! Prachtig kindje... Ik zie dat het pakje nog wat groot is. Daar groeit hij wel in. De kleertjes van Sam en Luc zijn op een mooie plek terecht gekomen.
Liefs van ons en een kusje van Sam & Luc -
09 Maart 2014 - 23:26
Gerdo:
Wauw joos heftig verhaal ik hoop dat je vaker een baby hoort huilen dan zwijgen super veel succes daar ik denk aan je X mij -
10 Maart 2014 - 21:31
Gerry En Jan:
Hallo José net je verslag gelezen (we zijn net terug van ons weekendje)om kippevel van te krijgen dat geluk en verdriet zo dicht bij elkaar liggen.
Heel veel succes hoor we kijken uit naar je volgende verhaal.
Gerry
Dag José, wat een belevingen in zon korte tijd heb bewondering voor jou je bent een Super meid.
Groetjes, Jan -
11 Maart 2014 - 13:45
Marlien:
Mooi en heftig verhaal! Hier ook helemaal zonder pijnbestrijding hoor, haha!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
