Mijn afgelopen 3 dagen!
Blijf op de hoogte en volg José
01 Mei 2014 | Gambia, Kunkujang
Vandaag eindelijk de tijd gevonden om even met mijn familie en vrienden te kletsen en om mijn blog bij te werken. Graag wil ik jullie even mijn dagen met jullie delen zodat jullie niet denken dat ik overdrijf, haha!
Ik wil jullie graag mijn koningsdag even vertellen want het was ook hier een bijzondere dag. In de ochtend heb ik de meiden allemaal vlaggetjes op de wangen gegeven en wat oranje versieringen, ze vonden het geweldig en waren er de hele dag mee bezig. Zodra de vlaggetjes ook maar iets waren vervaagd kwamen ze gelijk weer voor bijwerking haha! Omdat het klein beetje feest was hier heb ik een zak met 50 lolly’s gekocht en uitgedeeld aan de kinderen en de rest van de mensen op the compound.
Ook mijn collega’s wisten ervan en kwamen in het oranje op het werk, zie foto’s! Op het moment hebben we aardig veel kinderen die voor ab injectie komen elke 6 uur en ook deze heb ik voorzien van vlaggetjes.
Rond 13:00 uur kwam er een vrouw binnen waarvan de bevalling al aardig ver was 8cm. Na 2 uurtjes kwam er een gezonde jongen van 2,05KG ter wereld zonder enige problemen, zie foto’s. Het enige probleem was de honger van het jongetjes want hij was de hele tijd haastig op zoek naar iets om op te zuigen haha! Rond 16:00 uur zijn we naar het voetbalveld in Banjul gegaan want mijn collega en zusje van Fatou moest voetballen. Ook zij droeg buiten het veld een oranje shirt en had een rood, wit en blauwe handdoek bij zich, haha! Ze hebben gewonnen met 3-0 en het was een leuke wedstrijd om naar te kijken met veel actie. Om 20:00 uur waren we weer terug en heb ik heerlijk gerelaxt de verdere avond tot dat er een jongetje met een flinke hoofdwond de kliniek binnen kwam. Het moest gehecht worden. Ik had het Fatou al vaak zien doen en wilde het nu zelf ook proberen met hulp van Fatou, dit ging goed en al snel was mijn eerste hechting een feit! Dit mag je in Nederland als verpleegkundige helaas niet doen, jammer want het is best interessant om te doen.
Maandag 28 april heb ik mijn nieuwe jurk opgehaald voor de naamceremonie van 10 mei. Dit baby’tje heb ik helpen bevallen en is geboren in een rijke familie hier in het dorp. De naamceremonie is later dan normaal. Normaal gesproken is een naamceremonie 7 dagen na de geboorte. Maar omdat dit anders, groter en rijker is word het later gevierd. Ik heb erg benieuwd hoe deze ceremonie gaat worden, zal wel spectaculair worden. Maar over mij jurk, hij is geweldig en ik ben er helemaal verliefd op! Ik laat jullie nog lekker even in spanning qua foto want die krijgen jullie pas te zien na 10 mei als de naamceremonie is geweest.
eergisteren (29 apri)l heb ik een hele druk en vooral lange dag gehad. In de ochtend hadden Fatou en ik erg veel patiënten voor spreekuur en zijn we echt 4 uur volop bezig geweest met patiënten. Fatou en ik moesten wat ophalen in een ander dorp voor een donateur voor haar project die vandaag terug vliegt naar Engeland. Ze heeft een dank brief en certificaat laten maken, erg mooi geworden! Er waren 2 problemen gisteren en ook nog vandaag, geen benzine! Nouja er is wel benzine maar ze verkopen het niet, een RAMP! Het leven hier draait op taxi’s omdat een auto een kostbaar bezit is hier. Veel mensen zijn dus afhankelijk van taxi’s die niet rijden omdat er geen benzine word verkocht. Dit betekend het volgende: vrouwen moeten kilometers lopen naar de markt voor boodschappen en vervolgens weer die zelfde kilometers terug lopen met alle zware tassen, schoolkinderen moeten kilometers lopen om naar school te kunnen, patiënten, vrouwen in bevalling en/of levensbedreigende situaties kunnen niet worden vervoerd naar bijv. ons of een ziekenhuis en de taxichauffeurs hebben geen inkomsten die dag, kortom een chaos!
In ieder geval gelukkig heeft Fatou een taxi weten te bellen die nog wel benzine had en die heeft ons naar zowel heen en terug gebracht. Echter we waren nog maar net op onze heenweg en werden al gebeld door een collega dat er een vrouw in bevalling was binnen gekomen en die had 6cm ontsluiting. Als een gek zijn we naar de winkel gereden voor die certificaten en bedankbrieven. Maar wat bleek bij aankomst waren ze nog niet helemaal compleet (tuurlijk)! Vanaf dat moment zat alles tegen wat tegen kon zitten namelijk, papier was halverwege op van de printer, inkt was voor de laatste afdruk op van de printer, er gebeurde een ongeluk op de terugweg waardoor het verkeer vast stond en er stootte een truiwagen tegen de taxi waarna de taxi eerst even grondig moest worden gecheckt met een hele discussie als gevolg, al met al heeft het ons naast een hoge bloedruk z’n ander half uur gekost om terug te gaan, haha! Bij aankomst bleek de vrouw nog geen persweeën te hebben en duurde het nog een uur voordat de persweeën kwamen. Om 19:45 uur kwam er een meisje van 3,17KG ter wereld! Het was een bijzondere want ik heb de hele bevalling begeleid zonder hulp, Fatou stond en keek erna vanaf een afstandje! Omdat we ook nog in de planning hadden staan om Mariama ( de vrouw die vandaag terug vliegt naar Engeland en de hoofddonateur is voor het project) gedag te zeggen hebben we ons snel opgefrist en omgekleed en weer de taximan gebeld. rond 22:00 uur zaten we in de taxi richting Brikama en om 00:30 uur waren we weer thuis, gesloopt! en je raad het wel de volgende dag gewoon weer om 8 uur aanwezig in de kliniek voor de patiënten. En rustig was het niet gisteren we het weer druk gehad. In de middag hebben we weer een bevalling gehad. Een zware want de weeën waren niet sterk en het hartje van het kindje was erg zwak. Na het geven van medicatie op de boel een beetje op gang te helpen hebben ik en Fatou nog flink moeten strekken aan het kindje om hem te verlossen. Maar na een lange en spannende bevalling kwam er een jongetje van 3,7KG (flinke jongen) ter wereld. Na flink uitzuigen klonk er na een tijdje hard gehuil uit het wiegje. We hadden de vrouw nog maar net schoon gemaakt en in een comfortabele houding laten liggen of we hoorde een oorverdovend geschreeuw de kliniek binnen komen. Een man met ondragelijke pijn in de zij. Ik en Fatou wisten gelijk dat we te maken hadden met een appendicitis (blindedarmontsteking). Wij hebben er snel een infuus in gejaagd, wat koels op de buik gelegd en hem met loeiende sirenes naar het ziekenhuis gebracht voor een spoedoperatie. Rond een uur om 20:00 uur waren we weer terug en was de vrouw zover om naar huis te gaan. We hebben haar klaargemaakt voor transport en zijn daarna snel naar bed gegaan wat moe dat we waren na deze twee dagen! Door de drukte en spoedgeval heb ik helaas geen foto kunnen maken met de bigboy!
Gelukkig is het vandaag workersday dus alles is gesloten en is het dus rustig in de kliniek. We hebben tijd om te relaxen nu, maar je weet het maar nooit er zijn nog een aantal vrouwen die op knappen staan, haha!
Ik wil jullie graag mijn koningsdag even vertellen want het was ook hier een bijzondere dag. In de ochtend heb ik de meiden allemaal vlaggetjes op de wangen gegeven en wat oranje versieringen, ze vonden het geweldig en waren er de hele dag mee bezig. Zodra de vlaggetjes ook maar iets waren vervaagd kwamen ze gelijk weer voor bijwerking haha! Omdat het klein beetje feest was hier heb ik een zak met 50 lolly’s gekocht en uitgedeeld aan de kinderen en de rest van de mensen op the compound.
Ook mijn collega’s wisten ervan en kwamen in het oranje op het werk, zie foto’s! Op het moment hebben we aardig veel kinderen die voor ab injectie komen elke 6 uur en ook deze heb ik voorzien van vlaggetjes.
Rond 13:00 uur kwam er een vrouw binnen waarvan de bevalling al aardig ver was 8cm. Na 2 uurtjes kwam er een gezonde jongen van 2,05KG ter wereld zonder enige problemen, zie foto’s. Het enige probleem was de honger van het jongetjes want hij was de hele tijd haastig op zoek naar iets om op te zuigen haha! Rond 16:00 uur zijn we naar het voetbalveld in Banjul gegaan want mijn collega en zusje van Fatou moest voetballen. Ook zij droeg buiten het veld een oranje shirt en had een rood, wit en blauwe handdoek bij zich, haha! Ze hebben gewonnen met 3-0 en het was een leuke wedstrijd om naar te kijken met veel actie. Om 20:00 uur waren we weer terug en heb ik heerlijk gerelaxt de verdere avond tot dat er een jongetje met een flinke hoofdwond de kliniek binnen kwam. Het moest gehecht worden. Ik had het Fatou al vaak zien doen en wilde het nu zelf ook proberen met hulp van Fatou, dit ging goed en al snel was mijn eerste hechting een feit! Dit mag je in Nederland als verpleegkundige helaas niet doen, jammer want het is best interessant om te doen.
Maandag 28 april heb ik mijn nieuwe jurk opgehaald voor de naamceremonie van 10 mei. Dit baby’tje heb ik helpen bevallen en is geboren in een rijke familie hier in het dorp. De naamceremonie is later dan normaal. Normaal gesproken is een naamceremonie 7 dagen na de geboorte. Maar omdat dit anders, groter en rijker is word het later gevierd. Ik heb erg benieuwd hoe deze ceremonie gaat worden, zal wel spectaculair worden. Maar over mij jurk, hij is geweldig en ik ben er helemaal verliefd op! Ik laat jullie nog lekker even in spanning qua foto want die krijgen jullie pas te zien na 10 mei als de naamceremonie is geweest.
eergisteren (29 apri)l heb ik een hele druk en vooral lange dag gehad. In de ochtend hadden Fatou en ik erg veel patiënten voor spreekuur en zijn we echt 4 uur volop bezig geweest met patiënten. Fatou en ik moesten wat ophalen in een ander dorp voor een donateur voor haar project die vandaag terug vliegt naar Engeland. Ze heeft een dank brief en certificaat laten maken, erg mooi geworden! Er waren 2 problemen gisteren en ook nog vandaag, geen benzine! Nouja er is wel benzine maar ze verkopen het niet, een RAMP! Het leven hier draait op taxi’s omdat een auto een kostbaar bezit is hier. Veel mensen zijn dus afhankelijk van taxi’s die niet rijden omdat er geen benzine word verkocht. Dit betekend het volgende: vrouwen moeten kilometers lopen naar de markt voor boodschappen en vervolgens weer die zelfde kilometers terug lopen met alle zware tassen, schoolkinderen moeten kilometers lopen om naar school te kunnen, patiënten, vrouwen in bevalling en/of levensbedreigende situaties kunnen niet worden vervoerd naar bijv. ons of een ziekenhuis en de taxichauffeurs hebben geen inkomsten die dag, kortom een chaos!
In ieder geval gelukkig heeft Fatou een taxi weten te bellen die nog wel benzine had en die heeft ons naar zowel heen en terug gebracht. Echter we waren nog maar net op onze heenweg en werden al gebeld door een collega dat er een vrouw in bevalling was binnen gekomen en die had 6cm ontsluiting. Als een gek zijn we naar de winkel gereden voor die certificaten en bedankbrieven. Maar wat bleek bij aankomst waren ze nog niet helemaal compleet (tuurlijk)! Vanaf dat moment zat alles tegen wat tegen kon zitten namelijk, papier was halverwege op van de printer, inkt was voor de laatste afdruk op van de printer, er gebeurde een ongeluk op de terugweg waardoor het verkeer vast stond en er stootte een truiwagen tegen de taxi waarna de taxi eerst even grondig moest worden gecheckt met een hele discussie als gevolg, al met al heeft het ons naast een hoge bloedruk z’n ander half uur gekost om terug te gaan, haha! Bij aankomst bleek de vrouw nog geen persweeën te hebben en duurde het nog een uur voordat de persweeën kwamen. Om 19:45 uur kwam er een meisje van 3,17KG ter wereld! Het was een bijzondere want ik heb de hele bevalling begeleid zonder hulp, Fatou stond en keek erna vanaf een afstandje! Omdat we ook nog in de planning hadden staan om Mariama ( de vrouw die vandaag terug vliegt naar Engeland en de hoofddonateur is voor het project) gedag te zeggen hebben we ons snel opgefrist en omgekleed en weer de taximan gebeld. rond 22:00 uur zaten we in de taxi richting Brikama en om 00:30 uur waren we weer thuis, gesloopt! en je raad het wel de volgende dag gewoon weer om 8 uur aanwezig in de kliniek voor de patiënten. En rustig was het niet gisteren we het weer druk gehad. In de middag hebben we weer een bevalling gehad. Een zware want de weeën waren niet sterk en het hartje van het kindje was erg zwak. Na het geven van medicatie op de boel een beetje op gang te helpen hebben ik en Fatou nog flink moeten strekken aan het kindje om hem te verlossen. Maar na een lange en spannende bevalling kwam er een jongetje van 3,7KG (flinke jongen) ter wereld. Na flink uitzuigen klonk er na een tijdje hard gehuil uit het wiegje. We hadden de vrouw nog maar net schoon gemaakt en in een comfortabele houding laten liggen of we hoorde een oorverdovend geschreeuw de kliniek binnen komen. Een man met ondragelijke pijn in de zij. Ik en Fatou wisten gelijk dat we te maken hadden met een appendicitis (blindedarmontsteking). Wij hebben er snel een infuus in gejaagd, wat koels op de buik gelegd en hem met loeiende sirenes naar het ziekenhuis gebracht voor een spoedoperatie. Rond een uur om 20:00 uur waren we weer terug en was de vrouw zover om naar huis te gaan. We hebben haar klaargemaakt voor transport en zijn daarna snel naar bed gegaan wat moe dat we waren na deze twee dagen! Door de drukte en spoedgeval heb ik helaas geen foto kunnen maken met de bigboy!
Gelukkig is het vandaag workersday dus alles is gesloten en is het dus rustig in de kliniek. We hebben tijd om te relaxen nu, maar je weet het maar nooit er zijn nog een aantal vrouwen die op knappen staan, haha!
-
01 Mei 2014 - 19:37
Giel:
Allemachies joos! Weer een half boek getypt :p mooi verhaal weer! Ben super trots op je! Xxx -
01 Mei 2014 - 19:39
Paps:
Heerlijk om weer iets van je te lezen... nou ja.. iets? sjongejonge...
Trots op je!
Dikke Kus Paps
(PS. flauw van je van die jurk..... hahahahaha!) -
01 Mei 2014 - 20:07
Nel:
Hi José, wat een mooi werk doe je. Ik lees je verslagen met veel indruk en plezier, ontzettend veel respect heb ik voor je.
Veel plezier bij de naamceremonie, ben heel benieuwd naar je jurk!
Nog heel veel succes daar met alles wat je doet en tegen komt.
Groetjes Nel. -
01 Mei 2014 - 20:30
Mams:
Weer super om te lezen! Maar wat zijn ze toch allemaal nieuwsgierig naar die jurk van je hè, hahaha?! Xmams -
01 Mei 2014 - 21:13
Kommer Van Trigt:
Lieve Jose,
Bedankt voor je zeer uitgebreid verslag, het is prachtig wat je daar allemaal doet.
Ik heb het al meer gezegd, ik heb grote bewondering voor je.
Jammer dat we elkaar niet meer zien in Gambia want we zijn inmiddels weer terug in NL maar wie weet......
Doe je ding maar probeer ook van tIjd tot tijd te genoeten!!! Lieve groetjes voor jou maar ook voor Fatou.
-
01 Mei 2014 - 23:55
Henny Wijkstra:
Hallo Jose
Je bericht weer gelezen en ik vind het steeds weer mooi om de beleveningen van je te horen
Ja je maakt heel wat mee. Hoop dat je nog een fijne tijd daar mag hebben.
Hartelijke groet uit Terneuzen
Ik kijk uit naar het volgende nieuws brief. -
02 Mei 2014 - 09:53
Marian Uit Kampen:
Ik lees nog steeds met veel plezier mee José. Wat een andere werkwereld heb je dan hier in Nederland en wat mooi dat je zoveel ervaringen opdoet die hier voor verpleegkundigen niet mogelijk zijn. Je geniet lees ik. Blijf dit doen! -
02 Mei 2014 - 12:37
OMA:
Hoi Jose.
Wat weer een mooi verslag. En zeker mooie foto,s.
Jij tussen al die kinderen. Dat moet zeker weer uit geprint worden. Inde tas . (pronken) ha ha
Ook ik kijk uit naar de jurk.
Kus OMA
-
02 Mei 2014 - 19:17
Gerry:
Hoi José
weer genoten van je verhalen,tjonge wat een belevenissen allemaal super hoor!
Ben erg benieuwd naar je nieuwe jurk!
Liefs en knuffel X gerry -
04 Mei 2014 - 23:50
Géke:
Ik heb je nooit verteld dat je een rustig half jaar zou krijgen, toch? ;) Liefs van hier! -
05 Mei 2014 - 19:58
Angelique:
Hoi José, Ja, het is echt leuk om je belevenissen te lezen! sjongejonge wat doe je het goed zeg, samen met Fatoe en... al die meiden..... het ziet er gezellig uit! Ook goed om te zien dat je er zelf ook goed uitziet en ervan geniet! Ben trots op je!
Liefs Angelique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
